آسفالت های اکسید شده (با هوا) با دمیدن هوا روی بقایای قیر پایه آب حاصل از تقطیر به دست می آیند.
با افزایش نسبت C/H این گونه آسفالت ها در نتیجه فرآیند هیدروژنه کردن، شکل پذیری آنها کاهش می یابد، میزان نفوذ آنها کاهش می یابد، نقاط نرمی آنها افزایش می یابد و نسبت به آسفالت های تولید مستقیم کمتر تحت تأثیر تغییرات دما قرار می گیرند. آسفالت اکسید شده؛
• در عایق کاری سقف،
• در کارهای عایق رطوبتی،
• در حفاظت لوله ها در برابر خوردگی،
• در ساخت و سازهای هیدرولیک و کارهای مشابه کاربرد دارند.
در این دوره ها، عایق رطوبتی; به روش چسباندن قیر اکسید شده که با حرارت دادن در ظروف مخصوص با دمای 200 تا 220 درجه سانتیگراد در محل کاربرد به صورت سیال در می‌آید و در لایه‌های بین مقوای حامل قرار می‌گیرد.
قیر داغ که مستقیماً روی ناحیه مورد استفاده ریخته می شود با برس های پهن روی سطح پخش می شود. پس از این فرآیند، رول های مقوای قیری ریخته شد، این فرآیندها چندین بار تکرار شد و 3-4 لایه لایه با مقواهای قیری انجام شد.
در روش بریتانیایی، کاربرد را با ریختن قیر داغ درست در مقابل مقوای قیری در حال چیدن انجام می دادند.
نتیجه یک غشای ضد آب لایه ای و پیوسته با ضخامت کلی 8-10 میلی متر است.
صنعت قیر به سرعت; به سمت طبقه بندی قیر تمایل دارد، که در آن عملکرد آن بسته به خواص مکانیکی و رئولوژیکی آن به جای خواص فیزیکی آن در تمام شرایط دمایی که می تواند در معرض آن قرار گیرد، از جمله دماهای بالا، متوسط و پایین، آزمایش می شود.
از طرف دیگر در ترکیه سیستم طبقه بندی بر اساس تست نفوذ انجام شده در یک دما هنوز مورد استفاده قرار می گیرد.
یک سیستم طبقه بندی بر اساس ارزش نفوذ در شناسایی بایندرهای قیری اطلاعات بسیار محدودی در مورد رفتار قیر مورد نظر در دماهای غیر از 25 درجه سانتیگراد می دهد و هیچ اطلاعاتی در مورد رفتار آن تحت بار نمی دهد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.